Helicobacter pylori to gram-ujemna bakteria, wyposażona w kilka wici. Zalicza się ją do pałeczek, ma helikalny kształt stąd pochodzi jej nazwa. Bakteria ta zasiedla powierzchnię komórek nabłonkowych błony śluzowej części przedodźwiernikowej żołądka, a u osób z niedokwaśnością zasiedla cały żołądek. Za pomocą enzymów rozrzedza śluz , w którym porusza się używając długich wici.
Odkryto ją w latach 80-tych XX wieku, co było sporym zaskoczeniem. Nikt wcześniej nie podejrzewał, że w tak niesprzyjających warunkach może dość do zasiedlenia przez bakterie. Helicobacter produkuje zasadowy amoniak , który neutralizuje kwasy żołądkowe stwarzając jej idealne warunki rozwoju.
Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że zainfekowanych tą bakterią jest ok. 70% ludzi w krajach rozwijających się i ok. 30% w krajach rozwiniętych. Jej obecność zwiększa ryzyko wystąpienia takich schorzeń jak zapalenie żołądka i wrzody trawienne żołądka i dwunastnicy.
H. pylori odpowiada za ok. 80% przypadków choroby wrzodowej żołądka i 90% przypadków choroby wrzodowej dwunastnicy. Oczywiście nie można stwierdzić, że sama bakteria jest przyczyną np. stanu zapalnego błony śluzowej żołądka, nie uwzględniając trybu życia pacjenta (papierosy, alkohol, kawa, stres, niesteroidowe leki przeciwzapalne).
Nie wszystkie typy tej bakterii są w równym stopniu chorobotwórcze – zależy to od ich zdolności do wywoływania uszkodzeń komórek żołądka.
Jeśli bakterie bytujące w naszym żołądku posiadają mechanizmy umożliwiające nakłuwanie komórek , to wtedy nasze własne kwasy żołądkowe uszkadzają nasze własne komórki.
Naturalne środki leczące H.pylori to lukrecja (glycyrrhiza glabra) i sulforafan z brokuła. Żeby ich działanie było skuteczne, w okresie przyjmowania preparatów staramy się obniżać kwasowość soku żołądkowego, żeby bakterie nie chroniły się w śluzie, ale były bardziej podatne na działanie leku.