Rtęć – zatrucie metalem
Rozwijający się intensywnie przemysł ma niewątpliwie wiele korzyści, ale i zagrożeń. Jednym z takich zagrożeń jest zatrucie rtęcią – metalem ciężkim o wysokiej toksyczności. Jako jedyny metal, w warunkach normalnych, występuje w stanie ciekłym. Wykazuje dużą lotność, dlatego rozlanie rtęci grozi silnym zatruciem. Zanieczyszczenie środowiska rtęcią jest zanieczyszczeniem trwałym ponieważ nie ulega ona przekształceniom do form nieszkodliwych. Rtęć wykorzystuje się m. in.: przy produkcji chloru, w górnictwie, w hutnictwie, przy produkcji plomb dentystycznych, przy budowie barometrów i termometrów. Rtęć przenika do środowiska również wskutek kremowania zwłok w krematorium. Innym źródłem rtęci są ryby. Najwyższą stwierdzoną ilość rtęci stwierdzono w tuńczyku, makreli, mieczniku, marlinie, rekinie, płyteczniku.
Dimetylortęć – silnie toksyczny związek, który powstaje wskutek metylacji rtęci, z łatwością przenika do organizmów żywych, w których się kumuluje. Przenikanie rtęci do organizmu może odbywać się drogą oddechową, skórną czy przez układ pokarmowy.
Zatrucie rtęcią – objawy
Objawy zatrucia rtęcią:
-
Zapalenie skóry
-
Ból w klatce piersiowej
-
Zapalenie śluzówek
-
Przebarwienie paznokci
-
Zapalenie przewodu pokarmowego
Zatrucie rtęcią – skutki
Przewlekłe narażenie na sole rtęci powoduje uszkodzenia w obrębie różnych narządów i układów:
-
Układ sercowo-naczyniowy: ekspozycja na rtęć powoduje utlenianie lipidów, powstawanie zakrzepów i reakcję zapalną w obrębie naczyń krwionośnych. Z powodu utleniania się frakcji cholesterolu LDL zwiększa się ryzyko wystąpienia miażdżycy. Dodatkowo następuje spadek tlenku azotu, który ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne.
-
Układ nerwowy: rtęć powoduje zmiany w obrębie centralnego układu nerwowego aktywując procesy degeneracyjne. Dochodzi do zachwiania gospodarki wapniowej i układu GABA. Wzrasta poziom cytokin prozapalnych, dochodzi do peroksydacji lipidów i zaburzeń funkcji mitochondriów. Wdychanie par rtęci powoduje drżenia, pogorszenie pamięci, osłabienie odruchów. U płodów matek narażonych na zatrucie rtęcią dochodzi do zmniejszenia liczby neuronów.
-
Nerki ze względu na funkcję wydalniczą są miejscem największej kumulacji rtęci. Wykazano, że narażenie na rtęć powoduje pogrubienie błony podstawnej kłębuszków nerkowych oraz średniego stopnia proliferację komórek mezangialnych. Dochodzi do białkomoczu i gromadzenia się sodu wewnątrz komórek.
-
Układ endokrynny: narażenie na rtęć powoduje zmiany w stężeniach hormonów tarczycy i przeciwciał przeciwtarczycowych.
Rtęć jest niewątpliwie szkodliwa dla zdrowia. Jedynym słusznym postępowaniem jest redukcja ekspozycji na ten metal. Niestety nadzór nad utylizacją rtęci i jej przechowywaniem jest nadal istotnym problemem w przemyśle.
Zatrucie rtęcią – badania
Badania na zatrucie rtęcią możliwa aparatura BICOM. Dowiedz się o tym Jak działa biorezonans magnetyczny.